Homeschooling czyli jak uczymy się języka polskiego

Jak dotąd nie mieliśmy czasu na intensywną naukę języka polskiego. Dzieci świetnie mówią, Starsza czyta płynnie, młody czyta krótkie wyrazy (i chyba nawet polski jest językiem, w którym mu to najlepiej idzie). Gdy decyzja o przeprowadzce była coraz bardziej konkretna, zaczęłam się rozglądać za materiałami do nauki w domu. Pisząc nauka mam na myśli właściwie tylko ortografię, bo Starsza pisze bardzo różnorodnie i powiedzmy twórczo. Polską historię i geografię przemycam mimochodem więc tutaj także nie widziałam dużej potrzeby nauki. Poza tym trzaskamy bardzo dużo "zadań", mamy chyba przerobioną całą gamę wydawniczą Aksjomatu. Podczas moich poszukiwań trafiłam na Ośrodek Rozwoju Polskiej Edukacji za Granicą, a potem Libratusa. Jakiś czas oswajałam te koncepcje, aż w końcu decyzja została podjęta, wszystkie dokumenty wypełnione, podpisane, wysłane i Starsza i Młodszy zostali polskimi uczniami. 

Żeby nie zniechęcać Starszej, zapisałam ją o klasę niżej czyli do klasy trzeciej, a Młodszego do zerówki. Po zakupie podręczników straciłam nieco zapał. Pracujemy z książką Nasze "Razem w szkole". Już tytuł mnie i Starszą zraził - naszym zdaniem dziwaczny. Druga sprawa objętość - dziesiątki książek, zeszytów ćwiczeń, podręczniki do muzyki czy informatyki. Dla nas to zupełna nowość, bo Starsza podręczników wcale nie ma i nigdy w ten sposób nie pracowała. Podobnym zaskoczeniem był dla niej spis lektur - później okazało się, że niektóre z wymienionych książek już czytała.

Pracę rozpoczęliśmy we wrześniu i okazało się, że zarówno Starszej, jak i Młodszemu wszystko się podoba. Platforma edukacyjna jest czytelna, dobrze zorganizowana, a scenariusze lekcji bardzo pomocne. Decydując się na ten rodzaj nauczania, nie miałam pojęcia jak to faktycznie będzie wyglądać i spodziewałam się, że będę musiała sama opracowywać lekcje. Tymczasem scenariusze są bardzo dokładne, zawierają dużo informacji dodatkowych, linki, ilustracje, gry interaktywne. Lekcje dla zerówki są nieco inne - dużo bardziej zabawowe, sporo tu pomysłów na aktywności plastyczne, zabawy ruchowe itd. Tutaj nie ma podręcznika ale wszystkie materiały ćwiczeniowe można wydrukować. 

A jak nam idzie nauka? Młodszy Libratusa lubi ale materiał zerówki jest dla niego dużo za łatwy. Nie tylko stopniowo wprowadzane pierwsze literki i cyferki, ale także informacje o bezpieczeństwie, przyrodzie, polskie wiersze i piosenki są mu znane. Dzięki temu bardzo szybko odrobiliśmy dużo materiału.

W przypadku Starszej w pewnym sensie jest podobnie. Informacje społeczno-przyrodnicze są jej w dużej części znane, nowa jest polska terminologia lingwistyczno-matematyczna, zdarzają się nieznane słowa, ale zakładam, że wychowywane w Polsce dzieci też poznają nowe słownictwo w szkole. 

Dziwne dla Starszej są trzy linie do pisania, nigdy nie pisała aż tak dużymi literami. Ortografia nie jest naturalnie tematem centralnym, ale przy każdej lekcji jest ćwiczona. Nie widzę na razie u Starszej dużego postępu, nadal pisze dość twórczo. Do podręczników jednak się przekonałyśmy. Z tak rozbudowanymi książkami dużo łatwiej uczyć się i nauczać. Dziecko dużo mniej pisze, za to więcej uzupełnia, nakleja, słucha, tworzy prace artystyczne. Starszej się to podoba, zakładam że sporą rolę odgrywa tu także powiew nowości. Mnie prościej jest uczyć, bo wszystko mam w podręczniku czy ćwiczeniach i praktycznie tylko nadzoruję pracę i nie muszę wysilać się kreatywnie. 

Nie wiem jeszcze jak jest z matematyką i innymi przedmiotami, bo na razie koncentrujemy się na głównym podręczniku, w którym sporo jest już informacji przyrodniczych i historycznych. Do każdej lekcji przyporządkowany jest dział matematyczny - bardzo łatwy, na poziomie 1 klasy chyba. Widziałam jednak, że są jeszcze osobne podręczniki do matematyki i przyrody ale nie miałyśmy jeszcze czasu z nimi pracować.

Libratus oferuje także webinaria, które odbywają się w weekendy i dotyczą materiału z danego tygodnia. Dotąd w nich nie uczestniczyliśmy, bo niestety uzyskanie w Portugalii stałego łącza telefonicznego, a co za tym idzie nieograniczonego Internetu trwało prawie trzy miesiące (to taka portugalska interpretacja pięciu dni). Dziś Starsza obejrzała film z jednego z nich i myślę, że w przyszłości postara się w nich brać udział. 

Podsumowując materiału jest multum i niestety nie wiem czy damy radę do egzaminu wszystko ogarnąć. Już teraz nie nadążamy i dopiero kończymy porcję wrześniową. Lekcje są dość czasochłonne, bo każda dodatkowo obejmuje ćwiczenia matematyczne i ogólne. Starsza wraca ze szkoły ok 16:30 i nie zawsze ma jeszcze chęć siedzieć nad książkami. Często ten czas poświęcamy na gry i odrabianie zadań szkolnych. 

Podoba się nam bardzo koncepcja Libratusa ale nie wiem czy będziemy kontynuować naukę w czwartej klasie. Materiału zapewne będzie więcej, a już teraz widzę, że niemal wszystkie wiadomości pozajęzykowe są dla nas oczywiste, a zakładam że ortografię jednak kiedyś załapie. Starsza zapewnia jednak, że bardzo chce.

Podobnie wygląda to z językiem niemieckim. Kupiłam podręcznik do czwartej klasy z tej serii, z którą pracowała w Niemczech ale kilkakrotne próby spaliły na panewce. Moje dzieci mówią do mnie tylko po polsku i w tych warunkach nie ma szans na przeprowadzenie lekcji po niemiecku. Starsza uparcie odpowiadała po polsku i bardzo mocno wzbraniała się przed nauką. Postanowiłam więc odłożyć ten projekt na później, zakładając że poprawnego pisania tak czy siak się nauczy. Jak to będzie z Młodszym nie wiem, na razie uczy się pisać po angielsku, proste wyrazy także po polsku. Niemiecki traktujemy najbardziej po macoszemu.